Over de toekomst van onze groeikernen Auteur: Michelle Provoost (red.) Uitgever: NAI010, INTI | ISBN:978-94-6208-740-8 De jongste steden van Nederland Introductie op de geschiedenis en toekomst van groeikernen, de jongste steden van Nederland. Wie aan de Nederlandse steden denkt, denkt allereerst aan de bekende historische steden in de Randstad, daarna misschien nog aan Groningen, Zwolle of Maastricht, maar niet veel mensen zullen de ‘groeikernen’ of ‘overloopsteden’, zoals Almere, Purmerend of Zoetermeer als echte steden beschouwen. Het zijn ook geen steden waar je als buitenstaander vaak zult komen. Toch valt er heel wat te ontdekken in deze vaak veronachtzaamde en versmade stadjes. Een onvoltooid project Een onvoltooid project licht het ambitieuze ontstaan van de groeikernen toe, hun misgelopen potentie en laat zien waarom deze jonge steden aandacht en vernieuwing nodig hebben. Kunnen de toekomstige ontwikkelingen van groeikernen bijdragen aan het oplossen van de huidige woningnood terwijl de aantrekkelijkheid en de stedelijkheid…
Spangenberg Boekenfonds
In de (vak)boeken waar we ons over ontfermen zit ‘Zoetermeer Verknipt’, een gebonden uitgave van de knipselkrant die destijds bij de gemeente werd bijgehouden. Boeken zijn voor ons altijd een waardevolle informatiebron (geweest). Dus we hebben een liefdevolle verhouding met het (vak)boek. Philip Spangenberg Travel Grant Toen Philip Spangenberg overleed liet hij ook een goed gevulde boekenkast na. Op de hulpvraag van zijn vrouw: “Wat moet ik met al zijn boeken?” namen zijn collega’s van de TUD het initiatief tot het oprichten van een studiefonds. Door de verkoop van (vak)boeken aan studenten van de faculteit Bouwkunde werd het fonds gevuld. Vervolgens kunnen studenten voor de kosten van het bezoeken van hun afstudeerlocatie een beroep doen op het fonds. Dat we niet de enige zijn die boeken een warm hart toedragen werd duidelijk toen de boekencollectie van architect Paul van Well achterbleef in zijn appartement. Weggooien was voor de nieuwe eigenaar geen optie, maar…
Natuurinclusief en -participatief ontwerpen werd al in de jaren 1970 bedreven
Bron: website Post65 In de post ’65 periode is enorm veel geëxperimenteerd en een schat aan kennis ontwikkeld over allerlei onderwerpen die vandaag de dag super actueel zijn. Veel van de kennis en ervaringen die destijds zijn opgedaan lijken echter voor een groot deel uit ons collectieve geheugen te zijn gewist. Zo ook het werken en denken van de Friese kunstenaar/tuinman/filosoof Louis Le Roy (1924-2012) die kan worden opgevat als een voorloper van natuurinclusief en -participatief ontwerpen. Oproep: Vanaf 2019 werken Piet Vollaard en Rob Hendriks aan de productie van een oeuvreboek over de projecten van Le Roy die in de jaren 1970 een van de belangrijkste propagandisten van de zogenaamde ‘wilde tuin’ beweging was. De inventariserende fase is ondertussen afgerond, waarmee een goed beeld is ontstaan van de werken die Le Roy zelf heeft opgestart of waaraan hij heeft bijgedragen. Op weg naar de productie van het boek zouden de schrijvers…
Gebouw van de maand: New Town Zoetermeer
Bron: website ArchitectuurpuntZoetermeer / Tekst: Botine Koopmans Zoetermeer kent unieke architectuur waar de meeste mensen onwetend langslopen. In de serie ‘Het gebouw van de maand’ laat ArchitectuurPunt Zoetermeer verschillende bijzondere gebouwen zien. Deze maand geen gebouw, maar een hele stad met familie! En wel New Town Zoetermeer die in 2022 haar zestigste verjaardag viert. Al moeten we niet vergeten dat deze jonge stad gebouwd is rond een eeuwenoude kern. De geschiedenis van het kleine dorp Zoetermeer nam in 1962 een spectaculaire wending toen het Rijk besloot er een hele nieuwe stad bij te bouwen als overloopkern voor de gemeente Den Haag. En dat wordt dit jaar gevierd met tal van interessante activiteiten. De aftrap was op 21 januari 2022 met drie lezingen. Vooral het verhaal van Michelle Provoost, directeur van het International New Town Institute is in dit verband de moeite waard om nog even in herinnering te roepen, omdat…
Wees zuinig op jong cultureel erfgoed, ook als het ‘lelijk’ is!
Bron: website Post65 Op de opiniepagina van Trouw verscheen in januari 2022 een hartverwarmend pleidooi voor een zorgvuldige omgang met ‘lelijke’ post65 gebouwen. De adviseur in het publieke domein Bene Colenbrander geeft meerdere argumenten voor de stelling dat lelijkheid geen reden tot sloop is. Allereerst is in elk museum van moderne kunst lelijke kunst te vinden die we toch waarderen. Ten tweede verandert het idee van mooiheid en lelijkheid voortdurend. Zelfs het Binnenhof werd in de negentiende eeuw als oude meuk genomineerd voor sloop. Ten derde: lelijk of niet, met de sloop van dit soort gebouwen gaan geschiedenis en identiteit van de stad verloren. Bovenste foto: ©Alcuin Olthof – Schoongesloopt casco van voormalige Abvakabo FNV
Entree Zoetermeer
Het vervolg van mijn zeepkistpresentatie was een on-site rondleiding. Hierin werd duidelijk hoeveel mensen het gebied eigenlijk niet kennen. De waterpartij waar ik een voorstel voor deed werd niet gezien door mensen die er dagelijks langs kwamen. Dus daar lag de eerste actie; het gebied zichtbaar maken. Het afzomen met bomen maakt de parkeerterreinen onzichtbaar vanaf de openbare weg. Destijds (eind 70-jaren) een gebruikelijke manier om ‘het blik’ niet het beeld te laten bepalen. Dat deze actie goed pro-actief uitgevoerd zou kunnen worden liep stuk op het krachtenspel tussen de ambities van de gemeente en de eigenaar/ontwikkelaar. Posities moesten eerst duidelijk worden en dat is een proces dat tijd kost. Dat de gemeente het parkeerterrein ook nog zag als mogelijkheid om de uitbestede functie van de gemeentewerf te faciliteren kwam de mogelijkheid om pro-actief aan de bekendheid van het gebied (en haar potenties) te werken niet ten goede. Maar nu…
Soms vind je een schat op zolder…
SINTERKLAAS Het is december 2020, altijd wel een periode vol verrassingen. Wij – schatbewakers – worden gebeld door Ronald, een echte Zoetermeerder en bekend met wat wij doen. Ook hij heeft een verleden met de Zoetermeerse stadsmaquette. Wij zijn met een aantal vrijwilligers in onze ‘werkplaats’ bezig met het schoonmaken en herstellen van dit Zoetermeerse erfgoed. “Of we gereedschap kunnen gebruiken, veel gereedschap…”. Na een positief antwoord op deze vraag, wordt een tweede vraag gesteld: “Of we het nu kunnen komen ophalen …”. Het is de dag voor Sinterklaas en we gaan op pad naar het huis van Gerrit Ros in Zoetermeer. ZOLDER WERKPLAATS Gerrit is op 14 oktober 2020 overleden, bijna 90 jaar oud en heeft op zolder een indrukwekkende werkplaats gebouwd. Vrienden van Wilma, zijn dochter, zijn al bezig geweest de enorme hoeveelheid gereedschap in dozen in te pakken. “Ja, hij was altijd met zijn handen bezig, kon…
Een gevoel van triestheid
Een gevoel van triestheid overvalt mij bij het kennis nemen van dit voorstel over de brandweerkazerne. Het sterkst ingegeven door het zinnetje dat de “samenspraak zal worden afgewikkeld op het niveau …informeren van de directe buurt.”
Ga voor het Centraal Park
Een mooi initiatief van de PvdA om de bewoners van de stad te vragen wat er moet gebeuren met de Eneco-gelden. En hoe zouden we in deze vraagstelling de zienswijze van Schatbewaker op het creëren van ‘Een plek voor en van de stad’ kunnen delen? Ga voor de realisatie van het Centraal Park! Al vele jaren wordt gesproken over het verbinden van het oude Dorp met het nieuwe Stadshart. Beleidsmatig zijn de twee, de organisch gegroeide dorpskern en het planmatig bedachte centrum, met elkaar verbonden. Er wordt gesproken over ‘EEN binnenstad’. Ruimtelijk ontbreekt die verbinding nog. In de afgelopen jaren hebben bewoners en organisaties samen gewerkt met het maken van plannen. Bureau Sant & Co heeft met alle input en suggesties een definitief schetsontwerp opgesteld dat leidt tot een kwalitatieve en hoogwaardige ingreep; een plek voor en van de stad. Zo kan aan Zoetermeer een nieuwe betekenisvolle openbare groene ruimte worden toegevoegd. Een…
Een geheim van de stad
Het is lekker rustig hier. Ik lig nu in een apart kamertje op de eerste verdieping van de gemeentewerf. Snel hebben ze voor mij een hok getimmerd naast het kunstdepot. Prima buren, maar je hoort of ziet ze niet. Het was me wel een hectisch jaar. Zo ben je ruim 15 jaar van de wereld, opgeborgen onder een computervloer in het stadhuis en dan opeens verhuis je vier keer in een jaar. Al dat gedoe en dat op mijn leeftijd! Ik ben er niet echt beter van geworden en heb het gevoel dat ik ook het nodige heb losgelaten. Gelukkig heb ik wel al mijn oude maten uit het stadhuis om me heen. 18 grondplaten, 18 luchtfoto’s, geplakt op foamplaten en 17 stalen onderstellen. En om het beeld compleet te maken liggen ook alle verlichtingsspullen hier. Waar ik me zorgen om maak zijn de drie dozen met los materiaal; bouwblokken,…